เรื่องที่ยังไม่มีชื่อ # 3

เมื่อความรักร้องเรียกเธอจงตามมันไป 

แม้ว่าทางของมันนั้นจะขรุขระและชันเพียงไร 

และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอ จงยอมทน 

แม้ว่าหนามแหลมอันซ่อนอยู่ในปีกนั้นจะเสียดแทงเธอ 

และเมื่อมันพูดกับเธอ จงเชื่อตาม 

แม้ว่าเสียงของมันจะทำลายความฝันของเธอ 

ดังลมเหนือพัดกระหน่ำสวนดอกไม้ให้แหลกราญไปฉะนั้น

เพราะแม้ขณะที่ความรักสวมมงกุฎให้เธอ มันก็จะตรึงกางเขนเธอ 

และขณะที่มันให้ความเติบโตแก่เธอนั้น มันก็จะตัดรอนเธอด้วย 

แม้ขณะเมื่อมันไต่ขึ้นไปสู่ยอดสูง และลูบไล้กิ่งก้านอันแกว่งไกวในแสงอรุณ 

แต่มันก็จะหยั่งลงสู่รากลึก และเขย่าถอนตรงที่ยึดมั่นอยู่กับดินด้วย

ความรักจะรวบรวมเธอเข้าดังฝักข้าวโพด 

มันจะแกะเธอออกจนเปลือยเปล่า 

แล้วมันจะร่อนเพื่อให้เธอหลุดจากเปลือก 

มันจะบดเธอจนเป็นผงขาว

แล้วก็จะขยำจนเธออ่อนเปียก 

แล้วมันก็จะนำเธอเข้าสู่ไฟอันศักดิ์สิทธิ์ของมัน 

เพื่อว่าเธอจะได้กลายเป็นอาหารทิพย์ของพระเป็นเจ้า

ความรักจะกระทำสิ่งทั้งหมดนี้แก่เธอ 

เพื่อว่าเธอจะได้หยั่งรู้ความลับของดวงใจเธอเอง 

และด้วยความรู้นั้นเธอก็จะได้เป็นส่วนหนึ่งของดวงใจแห่งชีวิตอมตะ 

แต่ถ้าหากด้วยความกลัว เธอมุ่งแต่แสวงหาความสงบสุขและความสำราญจากความรัก 

ก็จะเป็นการดีกว่าที่เธอควรจะปกคลุมความเปลือยเปล่าของตนและหลีกหนีออกไปเสียจากลานบด 

ไปสู่โลกอันไร้ฤดูกาล ที่ซึ่งเธอจะหัวเราะก็ไม่เต็มที่และจะร้องไห้ก็ไม่เต็มที่

ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง 

และก็ไม่รับเอาสิ่งใดนอกจากตนเอง 

ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอมให้ถูกครอบครอง 

เพราะความรักนั้นพอเพียงแล้วสำหรับตอบความรัก 

เมื่อเธอรัก อย่าได้พูดว่า 

พระผู้เป็นเจ้าอยู่ในดวงใจเรา แต่ควรพูดว่าเราอยู่ในดวงใจพระผู้เป็นเจ้า 

และอย่าได้คิดว่า เธอสามารถนำแนวทางของความรักได้ 

เพราะถ้าความรักพบว่าเธอมีคุณค่าพอแล้วก็จะเป็นผู้นำแนวทางของเธอเอง 

ความรักไม่มีปรารถนาสิ่งอื่นใด นอกจากที่จะทำตนเองให้สมบูรณ์ 

แต่ถ้าหากเธอรัก และจำต้องมีความปรารถนา ก็ขอให้ความปรารถนาของเธอจงเป็นดังนี้

เพื่อจะละลายและไหลดังธารน้ำ ซึ่งส่งเสียงเพลงกล่อมราตรี 

เพื่อจะเรียนรู้ความปวดร้าว อันเกิดแต่ความอ่อนโยนละมุนละไมเกินไป 

เพื่อจะต้องบาดเจ็บ ด้วยความเข้าใจในความรักของตนเอง 

และเพื่อจะยอมให้เลือดหลั่งไหลด้วยความเต็มใจและปราโมทย์ 

เพื่อจะตื่นขึ้น ณ รุ่งอรุณด้วยดวงใจอันปิติและขอบคุณความรักอีกวันหนึ่ง 

เพื่อจะหยุดพัก ณ ยามเที่ยง และเพ่งพินิจความสุขซาบซึ้งของความรัก 

เพื่อจะกลับบ้าน ณ ยามพลบค่ำด้วยความรู้สึกสำนึกคุณ

และเพื่อจะหลับไปพร้อมกับคำสวดมนต์ภาวนาสำหรับคนรักในดวงใจ 

และเพลงสรรเสริญบนริมฝีปากของเธอ